Terwijl de oorlogen, groot en klein, zich iedere seconde van de dag afspelen en de mensen vergeten lijken te zijn waar het leven echt om draait, geniet ik van de meest mooie kleine details die het leven, de natuur en mijn gevoel en ingevingen me bieden. Vandaag, vrijdag 27 juni 2025, trouwt mijn oudste zoon. Op één of andere manier ben ik super blij dat hij en zijn vriendin, na jaren verkering en samenwonen, hebben besloten om elkaar via het "ouderwets" huwelijk te vertellen dat ze blij zijn met elkaar, dat ze er voor elkaar mogen en kunnen zijn en dat ze dat de rest van hun leven ook graag willen blijven doen. Als klein huwelijksgeschenk heb ik hen, via mijn jongste zoon, een beeldje gegeven dat ze, hopelijk de rest van hun leven, een prominente plaats in hun huis zullen geven. Niet zozeer om het beeldje, maar meer om het gedachtegoed en gevoel erachter. Het beeldje laat twee geliefde zien die elkaar omhelzen en troost en liefde geven. Op het voetje staat:
 

'Altijd...
In voor- en tegenspoed

Heb Elkaar Lief'

Liefde is misschien wel het sterkste medicijn tegen elke kwaal en het grootste rijkdom dat we op deze wereld mogen krijgen. Ook al staan "zogenaamde" gelovigen met de Bijbel en Koran in de hand als kat en hond tegenover elkaar en lijkt men het geloof te mogen misbruiken om de te grote ego's te laten winnen en elkaar te doden; is het enige gebod in de Bijbel dat Jezus ons gaf: 'Heb Elkaar Lief'.
Door echt lief te hebben, ego's echt aan de kant te schuiven, echt te delen en echt dankbaar te zijn voor wat we op deze aarde kunnen en mogen ontvangen zouden we alle oorlogen en misstanden, groot en klein, per direct kunnen stoppen en beseffen dat we heel, heel, heel dankbaar moeten en mogen zijn hier op aarde.
Ik had graag op het bruiloftsfeest willen zijn en willen genieten. Genieten van het zien van de blijdschap en liefde in de ogen van het bruidspaar. Genieten van de dag waarop mijn kleine manneke van vroeger nu als getrouwde man door het leven gaat. Genieten van alles op die mooie dag. Ik had ook wel een speech willen geven over hoe blij ik was toen hij geboren werd en hoe vaak ik stiekem genoot van zijn maniertjes en doen en laten tijdens het opgroeien van baby naar kind, jong volwassene, naar de man die hij nu is. De herinneringen, stapeltjes teksten, anekdotes had ik graag even verwoord tijdens of direct na de bruiloftsceremonie. Helaas bleek een aantal weken geleden dat dat waarschijnlijk niet zou gaan lukken.

Op donderdag 9 mei 2019 kreeg ik in UMCU te horen dat ik uitgezaaide longkanker had. Mijn halve linker long werd begin juli 2019 operatief verwijderd. Vrij snel daarna werden ook de door kanker aangetaste schildklier en 18 lymfeklieren middels operatie verwijderd. 4 jaren van chemo, immunotherapie en bestralen van kanker op de luchtpijp en kanker op de linker bijnier volgde. Meer dan 300 ziekenhuisdagen en behandelingen in die jaren leken echter, wonder boven wonder, veel effect te hebben. De kanker werd, ondanks dat het stadium 4 was, op een geweldige wijze bestreden en kon zich geruime tijd niet meer elders in mijn lichaam hechten. Totdat afgelopen donderdag 1 mei bleek dat de sluipmoordenaar, die kanker heet, toch weer had toegeslagen. Nadat ik weer extra klachten kreeg en ik werd onderzocht, bleek uit de CT scan dat nu ook op mijn Alvleesklier op 2 plaatsen en Lever op 7 plaatsen de ziekte had toegeslagen. Genezen gaat niet meer en opereren of bestralen was geen optie. Een dubbele chemokuur en immunotherapie zou het eventueel mogelijk maken om mijn leven nog iets te verlengen, maar dan moet één en ander wel goed aanslaan. Vorige week woensdag 18 juni zijn die pittige kuren en behandelingen gestart. Nu geven de "levensverlengende" behandelingen natuurlijk hoop dat ik nog wat langer mag leven dan een paar maanden, maar garantie is er totaal niet. Ook zorgen de behandelingen ervoor dat de vermoeidheid, ziekte tijdens behandeling en chemobrein het bijna onmogelijk maken om wat stappen buiten de deur te zetten. Laat staan een feest bijwonen. En hoe graag ik ook bij het huwelijk van mijn zoon was geweest, het is en was helaas onmogelijk. Vandaar dat ik het huwelijkscadeau via mijn ander grootste geschenk, mijn jongste zoon, aan het bruidspaar mag overhandigen. Gelukkig weten mijn oudste zoon en 'inmiddels' vrouw, dat ik het ook 100% hun dag wil laten zijn en dat de aandacht op zo'n dag niet moet uitgaan naar de zieke Pa.

Begrip en onbegrip

Tijdens en net voor mijn ziek zijn ben ik, na 38 jaar samen, gescheiden van mijn vrouw, ben ik failliet gegaan, heb ik aan moeten kloppen bij de voedselbank, ben ik bedrogen en bestolen door familie, verlaten door vermeende vrienden en heb ik gevoeld wat eenzaamheid en onbegrip met een mens doet. Het is geen klaagzang die ik hier op wil hangen, maar ik begrijp echt niet hoe ver mensen kunnen zakken en zieke mensen zo aan hun lot kunnen overlaten of nog zo'n trap na kunnen geven. Veel mensen zeggen dat ze elkaar helpen en steunen, maar gooien elkaar aan de kant als de ziekte wat te lang duurt of als mensen (zoals ik met een chemobrein) even wat anders reageren door hun ziekte. 

Ik ben de rijkste man op aarde

Na mijn faillissement, scheiding en diverse vormen van bedrog waarmee ik te maken kreeg, heb ik nog op diverse manieren geprobeerd om financieel terug te krabbelen of zelfs goede winst te maken. Van het starten van nieuwe onderneming tot cryptohandel en samenwerkingsverbanden. Maar alles bleek gedoemd te mislukken. Ik kreeg het gewoonweg niet voor elkaar om, ook al leek het in het beginsel soms te slagen, ook maar iets weer levensvatbaar te maken. Mijn huwelijk was al slecht en liep stuk en ook vriendschappen bleken niet veel anders dan een flinterdun touwtje. Dat is geen klagen want doordat ik zover terug geworpen werd en met mijn neus op de feiten werd gedrukt besefte ik me meer en meer waarom ik hier op aarde ben en waarom de emotioneel zware beproevingen nodig waren. Ik kwam berooid en verlaten ver onder bijstandsniveau en moest aankloppen bij de voedselbank. Intussen had ik, voor zoverre zij het niet van mij hadden gedaan, afscheid genomen van bijna mijn gehele familie en mensen die geld, status, vermeende vriendschap en andere "belangrijke" zaken lieten prevaleren boven het helpen van iemand in nood. 
Ik zal niet in detail treden over wie en wat voor mensen zich van hun zwarte kant hebben laten zien, want dat zou natrappen kunnen zijn en kunnen zij zich hier niet verdedigen. Daarnaast hebben zij mij achteraf meer rijkdom gegeven dan ik ooit had durven hopen en dromen. Denk daarbij niet aan geld of goederen, want dat heb ik gelukkig niet, maar de liefde en rijkdom die ik nu ervaar zit puur in de geest. Ik zal hier geen preek of roeping tot bekering doen, maar ik heb inmiddels de ware en onvoorwaardelijke liefde mogen ervaren die ik bij Jezus heb gevonden. Met en door hem ben ik een gelukkig mens en heb ik ook weer een nieuwe familie, vrienden en kennissen mogen ontmoeten waar liefde wint van welke andere vorm van levenshouding of bezit dan ook. Heerlijk. En ja, ik weet dat ik misschien nog maar een paar maanden of misschien weken te leven heb, maar weet en voel dat, als ik afscheid heb genomen van mijn lichaam, een prachtig nieuw leven krijg elders. Dat gevoel en die wetenschap laat mij ontelbaar meer genieten hier op aarde dan ooit tevoren. Ik ben een rijk en bevoorrecht mens.   

Nog even over de gezondheid en daarna minder geklaag en volop bewustwording

Het is inmiddels donderdag 7 augustus 2025.
Ongeloof, verbazing en dankbaarheid wisselen zich in rap tempo af.
Hoe kan het toch? Hoe is dit toch mogelijk? Waar heb ik dit aan verdiend? Wat gebeurt er toch allemaal in mijn leven? Waarom heb ik inmiddels 7 maal kanker moeten krijgen en hoe bevoorrecht moet ik wel niet zijn om nu hier nog te kunnen typen, denken en zijn. Verzwakt, maar o zo dankbaar en blij kan en mag ik proberen om te verwoorden dat het leven prachtig is als je dankbaar bent en geholpen wordt door krachten waar ik voorheen niet vaak bij stil stond. Achteraf gezien was mijn leven voor mijn ziekte op de belangrijkste punten (waarom leef ik) misschien wel te leeg en kreeg mijn honger naar het voelen van bewustzijn nooit de juiste voeding of sloot ik mijn ogen en liet ik de waan van de dag winnen.
Ik besef me terdege dat jij - die dit leest- ook niet toevallig deze pagina bezoekt. Maar voordat ik me zal richten op het spirituele waar ik door ben geraakt en ik nu het zuivere gevoel heb waarom ik leef, zal ik eerst nog aangeven dat de zware chemo me niet alleen de laatste weken heeft verzwakt, maar ook de kanker stevig heeft aangevallen. Wederom lijkt God (ja ik geloof in God) me aan te geven dat het leven hier op aarde voor mij nog niet voorbij is. Uit de scan bleek afgelopen week dat de tumor op de Alvleesklier na de laatste chemo's 50% is verkleind en de tumoren op de Lever 40%.
Onvoorstelbaar. Wat ben ik toch een onvoorstelbaar bevoorrecht mens. Ik mag en kan nog wat langer leven. Overigens kan ik me voorstellen dat er mensen zijn die, net zoals ik, het bijna niet kunnen geloven dat dit allemaal kan. Daarom heb ik de eerste 5 pagina's van het 127 pagina's tellend medisch dossier op deze website geplaatst. Nogmaals.... Ik ben een rijk en bevoorrecht mens.

"De twee belangrijkste dagen in je leven zijn de dag dat je geboren wordt en de dag waarop je ontdekt waarom"
- Mark Twain-